Freitag, 11. November 2011

Fran Ukcama: CICRIMAT

CICRIMAT

 Ciceron telefoni,
në ballkon edhe zogu,
unë rend t`i kap i pari,
për të dy po më djeg malli..

Telefoni kap për filli,
se pas tij po më flet nipi,
një herë nipi , pastaj mbesa,
ballin tim e mbulon vesa..

Kur mbarojnë me cicërima,
më thërret dhe kanarina..
e keshtu ma ngjallet dita,
zemra si zjarr me xixa!

Vrap e vrap, ulje e ngjitje,
emocione dhe stërvitje,
me të tre, qeshim, gajasem,
nuk po gjëj kohë që të plakem!





NË KASOLLEN E HUMORIT

Hyjmë me breshka dhe zhapikë,
ne kashtoren anes detit,
barcaleta endim gjithë,
njeri me një fije kashte,
ngacmon veshin, qeshë dhe ikë..

Vjen një lopë ha plot me ëndje,
nëpër rërë lekurë shalqini,
dhe një gic zhgërryen në zhuka,
mbi slozhon ka hypyr qingji..

Dallget vijnë, pastaj shkojnë,
gumëzhin deti mbi shkëmenj,
plazhi ynë, na afron,
dele dhi dhe peshkaqen..

Se ketu kercet gallata,
me qeros me nastradin,
për nën henëz ,kur vjen nata,
ndezim zemëra ,fantazitë..

Në kashtoren e humorit,
ku humori nuk ka anë,
ja ashtu, kot se kotit,
peshku vjen vetë në tigan..

Vjen dhe delja në mengjes,
qumeshtin e sjell në gjijë,
ne shpesh luajmë indianin,
bajmë surratet me thengjijë..

Keshtu iken, s`pushon vera,
aventura e gazmore,
s`ka si plazhi ynë me zhuka,
me bageti e me pushonjes,
ku zgjerohet hop e hop,
bahet si kacek krahnori,
pak prej uji, pak prej jodi,
por se shumti nga humori!!






HËNA DHE TOLLUMBACJA

Mbesa ima me emri Iljana,
pret në dritare sa të dalin hëna..
Po një natë hëna nuk di ku u tret,
mbesa e mërzitur pa gjumë mbet...

Te cepi i dritares,degëza na vjen,
era nis e luan me krahet e paprerë,
pas pak si me magji siper na sjell,
buzegazen e ndritur, tollumbacen e verdhë..

Fshiu lotetet e qeshi, sa e pa Iljana,
me klithma thirri:-Erdhi, erdhi hana!
ne qetesi ra shtepia, aty kah mesnata,
vogelushja engjellore, iku nëpër ëndërra!!








UJQËRIT A MA HANË ANDËRREN

Ah, te stani mi kodrinë,
mes ahishtes e pres natën,
yjet prej qielli po bien,
unë i pres ta zbusin andërren..

Në torishtë dridhet ogiçi,
tringëllima lëshon kumbona,
ujqërish s`pushojnë ndër imshta,
lypin mish në orë të vona...

Auuu, shtillen ulurima,
lugines, kupës së qiellit,
ndezim zjarre t`i hutojmë,
s`po mbajnë ma hekurat e qenit..

Për nën plafin e dhintë,
dridhen si zogjë njomëzakë, zemrat,
kemi frikë nga ujku i bjeshkes,
a mos vallë i kafshon andërrat..

Eh, kjo ka ndodhë ka kohë,
dikur, në stan te Vorri i Fratit,
tash , unë gjysh, në vjeshtë të vonë,
mbledh kujtime mes asfaltit!!!!!!!!!!!!!!






MOS M`I PREK SHËNJAT E KOMBIT

Kam një za, kam një emer,
kam një vendlindje për be,
kam një tokë dhe një qiell,
unë e kam një Atë e dhe...

Kam një gjuhë të ambel mjaltë,
me të gjithë më bashkon,
kam zakone dhe tradita,
kam ma të shtrejtin, quhet Komb!

Kam flamurin kuq e zi,
shqiponja krenare në mes,
e kam hymnin për liri,
zemrën time flakë ma ndez!

Kam heronjë edhe deshmorë,
gjak e jetë i dhane ketij dheu,
mbi të ghithë lavd e kurorë,
i ka në ball Skenderbeu!!

Mos m`prek shënjat e Kombit,
pasha besën kurrë nuk të fal,
për t`i dal zot , unë, trollit,
bahem det e bahem mal!!






ABETARE

 Oh sa herë kemi kënduar,
moj e bukura abetare,
xixllonjat sa t`i duam,
duam lulet në livadhe..

Ti na rrezatove zemrën,
nëpër breza gurrë kristali,
ne, te ti i kemi emrat,
gjyshi, gjyshja, babi mami..

Kurdoherë, te ti, perkulem,
por si bleta në tërfonja,
me deshirë, aty ne ngulem,
mesojmë tingujt edhe shkronjat..

Kah është Kombi anëmbanë,
ku janë shqiponjat krenare,
flitet veçese gluha amë,
aty je ti Abetare!!

Ah, faltorja ku ne falem,
gjithë me shpirt, pa dallim,
je simboli atedhetar,
krenaria e kombit tim!!






LOJË NË DHOMA

Sapo hy te dhoma e parë,
gjej maçokun push bardhë,
i mërzitur, sy palarë,
ë, ë, ë me të qarë!

Sapo hy te dhoma e dytë,
bubi kisht mbyllur sytë,
i vetmuar s`reagon,
ka kaluar depresion..

Sapo dal në ballkon,
kanarina nuk këndon,
ka mbyllë veshët me gazetë,
numeron yjet dhe retë..

Pse ky vaj, kjo shurdhi,
çka ka ndodhë në shtepi,
gjyshja , gjegjet te lesa,
ehu, iku nipi, iku mbesa..!!!

Ku është gazi, bukuria,
hallakama, gjurulldia,
ka ra heshtja, qetësia,
harrimi edhe vetmia...

Gjyshi kapi tupanin,
bum-bum- bam, çau tavanin,
ngrihuni merrni vallen,
kulla nuk rron ,kurrë pa kangën..

NIsi bubi me ham-ham,
maçoku hidhet në tavan,
cicërimat , kanarina,
vallen e mori gjyshja...

Ah, ja pra, jeta kallet,
lumi ecën , nuk ndalet,
yjet luajnë vrap e vrap,
nip e mbesa vijnë prap!!!!

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen