Dienstag, 23. August 2016

Dy poezi nga Maxhun Osmanaj


Ku banon poeti

Ku banon poeti, e dini o fëmijë?
në çdo cep t’atdheut është çerdhja e tij

Sa interesant, nëse dikush s’e di
në jetë ai paska shumë shtëpi!

Çdo natë ai ndërron vendbanimin
Ai është aty ku e gjen frymëzimin.

N’petale të luleve ushqen nektar
Secilit i dhuron mjaltë - margaritar.

N’krah të  dallëndysheve fluturon n’kaltri
ëmbël rrëfen për fluturimin e tij.

Me krenari viziton dëshmorët e kësaj toke
Ua lehtëson dhembjet çdo nipi, mbese, nënëloke.

Misioni i tij - themel i ndertimit
Kala e mendimit, vjershës, tregimit.



Këndo këngën poet

këndo këngën, poet
edhe kur të ta ndalojnë
mos rri, gjithçka të ngjet
kur të vrasin, kur të torturojnë.

Këndo këngën, poet
Edhe kur shtegton nëpër stuhi
Bota e ciltër nga ti pret
Forcë e gjak t’ri.

Këndo këngën, poet
Mos kërko tjetër melodi
Veç atë që të buron nga shpirti
Atë që të shëron e smund të të vret.

Këndo këngën, poet
këngës kurrë mos i vë lak
edhe të të akuzojnë
pa hile e hak.

Këndo këngën, poet
Bota nga ti pret!

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen